در چند دهه اخیر استفاده از افزودنیها در بتن آسفالتی به طور گستردهای رواج یافته است که از مهمترین آنها میتوان به نانورس و الیاف پلیپروپیلن اشاره کرد. از این افزودنیها در مهندسی عمران و بهویژه روسازی برای بهبود ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی مخلوطهای آسفالتی استفاده شده است. در این پژوهش، با افزودن درصدهای مختلف نانورس و الیاف پلیپروپیلن به صورت مجزا و مشترک در مخلوط آسفالتی و انجام آزمایشهای مارشال، آنالیز دادهها و ترسیم نمودارهای لازم، مشاهده شد که افزایش مقاومت مارشال، درصد فضای خالی مخلوط آسفالتی و درصد فضای خالی مصالح سنگی، نسبت مستقیم با این افزودنیها دارند، و با روانی، درصد فضای پُرشده با قیر و وزن مخصوص، نسبت معکوس دارند. با توجه به نتایج و حدود مشخصات، درصد بهینه برای ترکیب نانورس و الیاف، 3 درصد نانورس و 3/0 درصد الیاف به دست آمد که بهترین تأثیرات را در بین حالتهای آزمایش روی مخلوط آسفالتی داشته است. نتایج نشان میدهد نانورس نقش پُرکنندگی بالایی داشته، چسبندگی بین مصالح و قیر را بهبود بخشیده، افزایش حجم قیر را در پی داشته و درنهایت موجب افزایش ضخامت غشای قیری در اطراف سنگدانهها میشود. در ضمن الیاف خاصیت مسلحکنندگی داشته، جذب مصالح و قیر شده است و با مخلوط واکنش شیمیایی دارد.
|